مقایسه اقتصادی و فنی اثرات دو واکس ساسوبیت و پارافین در عملکرد قیر و کاهش دما و هزینه تولید آسفالت

برای تولید آسفالت در کارخانه آسفالت مصالح سنگی و قیر باید تا دمای بسیار بالایی حدودا 160 درجه سانتی گراد گرم شوند تا ویسکوزیته قیر ب اندازه کافی کاهش یابد و بتوان آنها را با هم مخلوط نمود که این امر مستلزم مصرف انرژی بسیار زیاد می باشد. راه کاهش دادن ویسکوزیته قیر در دماهای بالا و در نتیجه کاهش مصرف انرژی افزودن واکس می باشد. به این صورت که ابتدا قیر باید با واکس مخلوط شود و سپس قیر اصلاح شده در کارخانه آسفالت به مصالح سنگی اضافه گردد. پس اکس باید ویسکوزیته قیر را در دماهای بالا کاهش دهد و دیگر خواص قیر را تضعیف نکند و حتی آنها را بهبود دهد. از طرف دیگر به این نکته توجه نمود که آیا اثرات مورد انتظار از یک واکس با قیمت و هزینه استفاده از آن واکس متناسب است یا نه ؟ در این تحقیق دو واکس گران قیمت ساسوبیت و ارزان قیمت پارافین به قیر افزوده شدند . حداکثر میزان مصرف ساسوبیت با استفاده از آزمایش های کلاسیک قیر تعیین گردید. ساسوبیت ویسکوزیته قیر را کمتر از پارافین کاهش داد. نتایج آزمایش های نقطه نرمی ، درجه نفوذ، کش پذیری و بازگشت پذیری الاستیک برای پارافین قابل قبول بود و برای ساسوبیت بهتر از پارافین بود. دمای بالای عملکردی توسط ساسوبیت بهبود داده شد ولی پارافین تاثیر منفی کمی بر آن داشت. در نهایت نمی توان ساسوبیت را به عنوان واکس گران قیمت مفیدتر از پارافین دانست.

کلیدواژه ها:

هدر رفت انرژی ، هزینه واکس ، عملکرد فنی ، پایداری ، دماهای تولید و تراکم