بانکداری الکترونیک؛ بررسی موانع و راهکارهای توسعه ی آن در کشور (مطالعه در بانک رفاه)

تاریخچه بانکداری کشورمان نشان می دهد کشور ما خیلی دیر به عرصه عملیات جدید بانکی گام نهاد. آغاز عملیات بانکداری در ایران به سال 1889 (م) – 1306 (ه ق) و به تاسیس بانک شاهنشاهی توسط رویتر باز می گردد. گسترش رقابت همراه با تحولات سریع در عرصه تجارت، کسب و کار، بانکداری و توسعه مفاهیم جهانی شدن، بسیار یاز روش های سنتی انجام کارها رامتحول و دگرگون ساخته و فضای رقابت را در عرصه جهانی حاکم نموده است . در چنین شرایطی تنها سازمان هایی به بقای خود ادامه خواهند داد که از مزیت رقابتی خاصی برخوردار بوده و خود را به پیشرفته ترین تکنولوژی اطلاعاتی و فنون اجرایی مجهز ساخته تا بتوانند پاسخگوی تغییرات سریع محیطی باشند. سیستم بانکی نیز از این قاعده مستثنی نبوده و با پیدایش مفاهیم نوین در بانکداری، شیوه ارائه خدمات به مشتریان در اقصی نقاط جهان تحولات شگرفی شده است. نظر به شیوه های سنتی موجود در بانک های کشور و نارسایی این روش ها در ارائه خدمات جدید، تهیه زیر ساخت مناسب به صورت اتوماسیون جامع در بانک ها در برنامه تحولات بانکی کشور قرار گرفته است. هم اکنون بانکهای کشور با در نظر گرفتن این نکته که بهبود خدمات ارایه شده فعلی و ارایه خدمان نوین الکترونیکی و اینترنتی گزینه ای است که باعث تحول عظیم در رونق گرفتن سیستم بانکی و حرکت سریع تر آن در رسیدن به ایستگاه بانکداری الکترونیکی خواهد شد، در ایجاد این زر ساخت و ورود به بانکداری نوین رقابت خوبی را آغاز نموده و خدمات بانکی الکترونیکی را هرچندمحدود و ناقص درکشورمان پایه گذاری نموده اند. در همین راستا، این تحقیق به دنبال شناسایی موانع و راهکارهای توسعه ی بانکداری الکترونیک در کشور میباشد.