احیاگری و بازگشت به خویشتن از نگاه امام خمینی و جستار نظی اسپریگنز

دربررسی تاریخ تحولات سیاسی- اجتماعی ایران دو مسئله ی استبداد و استعمار همیشه از موضاعات چالشبرانگیزی بوده که اندیشمندان ، روشنفکران،نظریه پردازان و رهبران این کشور را به واکنش کشانده است. درکشاکش بین این دو مسئله و همچنین گروهای نامبره ی فوق مسئلهی هویت و احیای این هویت و بازگشت بههویت خود به نام های هویت ایران باستان،هویت ملی،هویت اسلامی،هویت ایرانی-اسلامی،هویت قومی،قابل بحث وجدال و پیگیری بوده و وضع موجود را سنجیده و به دنبال جایگذین کردن وضع آرمانی و وضع مطلوب موردنظرشان بودند. توماس اسپریگنز در کتاب فهم نظریه های سیاسی چهار مرحله را در ساختار اندیشه یک اندیشمندو نظریه پرداز مشخص می کند. 1- بحران و مشاهده بی نظمی، 2- تشخیص درد و ریشه یابی مشکل، 3- نظم و خیالو بازسازی ذهنی جامعه ی ایدئال، 4- راه درمان. این نوشتار سعی دارد که به این سؤال پاسخ دهد که: :امامخمینی(ره) به عنوان یک اندیشمند،نظریه پرداز و رهبر یکی از انقلاب های بزرگ دنیا و بنیانگذار یک نظام سیاسیاسلامی، در بحث احیاگری بحران و بی نظمی،علت بحرانو بی نظمی، آرمان و جامعه ایدئال و راه درمان را را شامل چه مؤ لفه های چه می دانستند

کلیدواژه ها:

امام خمینی ، احیاگری ، اسپریگنز ، هویت ، بحران ، آرمان ، راه درمان