اثر سطوح مختلف عناصر غذایی روی و آهن و برهمکنش آنها بر عملکرد کمی و کیفی گندم

به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف عناصر غذایی روی و آهن و برهمکنش آنها بر عملکرد کمی و کیفی گندم (رقم پیشتاز) تحقیقی در سال 1386 در محل ایستگاه تحقیقاتی خاک و آب کرج واقع در شهر مشکین دشت ، به صورت کشت گلدانی و تحت شرایط کنترل شده گلخانه ای ، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی یا 3 تکرار اجرا گردید . تیمارهای آزمایشی به صورت فاکتور اول در 4 سطح مختلف عنصر روی ( 0، 2/5، 5، 7/5 میلی گرم در کیلوگرم خاک، در فرم کودی سولفات روی و به صورت مصرف خاکی) و فاکتور دوم؛ 4 سطح مختلف عنصر آهن ( 0، 5، 10 و 15 میلی گرم در کیلوگرم خاک ، در فرم کودی سولفات آهن و به صورت مصرف خاکی ) در نظر گرفته شدند . نتایج نشان داد که مصرف عنصر روی در م قایسه با شاهد موجب افزایش معنی دار عملکرد دانه، اجزای عملکرد، عملکرد کاه و کلش، غلظت و جذب عنصر روی در اندام هوایی و ریشه، غلظت و جذب عنصر روی در دانه ، درصد پروتئین دانه و موجب کاهش معنی دار نسبت مولی اسید فیتیک به روی (PA/Zn) گردید. مصرف عنصر آهن در مقایسه با شاهد موجب افزایش معنی دار عملکرد دانه ، اجزای عملکرد و عملکرد کاه و کلش (تا سطح Fe2) غلظت و جذب عنصر آهن در اندام هوایی و ریشه ، غلظت و جذب عنصر آهن در دانه و درصد پروتئین دانه (تا سطح Fe2) گردید ولی بر نسبت مولی اسید فیتیک بر روی (PA/Zn) معنی دار نشد . همچنین اثرات متقابل عناصر روی و آهن در مورد هیچ یک از متغیرهای مورد بررسی معنی دار نشد.

کلیدواژه ها:

گندم ، روی و آهن