ارائه یک سیستم فازی ژنتیکی جهت تشخیص نفوذ در شبکه

از جمله راهکارهایی که در راستای امن سازی سیستم ها و شبکههای کامپیوتری به وجود آمدهاست، پیدایش سیستمهای تشخیص تهاجم می باشد. در طراحی این سیستم ها عموما از تکنیکهای مطرح در شاخه هوشمصنوعی مانند شبکه های عصبی، تکنیک های داده کاوی، سیستم های خبره، الگوریتم های ژنتیکی و سیستم های فازی استفاده میشود. هدف اصلی، طراحی سیستمی است که ضمن تشخیصی دقیق، خطایی کمداشته باشد. محور اصلی تشخیص در این سیستمها تحلیلگر آنها است. به نظر میرسد اگر ورودی تحلیلگر این سیستم ها متغییرهای زبانی باشد و تشخیص نهایی به صورت استنتاج فازی انجام پذیرد نتایج تحلیل بهترشده، و تشخیص دقیق تری انجام می پذیرد. همچنین علاوه بر کاهش خطا، می توان اطلاعات مفید و قابل درکی نیز در قالب قوانین فازی به مسئول امنیتی سیستم ارایه داد. الگوریتمهای ژنتیکی با قابلیت جستجویفراگیر و انعطاف پذیری که دارند می توانند به منظور یادگیری بهینه پایگاه قوانین سیستم فازی مورد استفاده قرار گیرند. لذا در این مقاله یک سیستم تشخیص تهاجم فازی ژنتیکی طراحی، پیاده سازی و ارزیابی می گردد. آزمایش های انجام گرفته و نتایج حاصله، بیانگر تأثیر بسزای استفاده از معماری پیشنهادی بر بهبود عمل تشخیص می باشد

کلیدواژه ها:

سیستم های تشخیص تهاجم ، منطق فازی ، الگوریتم ژنتیک ، دسته بندی ، روش های تکاملی ، ابزار تولید حمله