بررسی تاثیر برنامه های جانشین پروری بر فرسودگی شغلی کارکنان(مطالعه موردی:دانشگاه علوم پزشکی همدان و شعب بانک رفاه کارگران همدان)

فرسودگی شغل دارای نشانگانی روانشناختی, شامل خستگی عاطفی, مسخ شخصیت و کاهش موقعیت فردی می باشد. جانشین پروری فرآیندی است که کارکنان شایسته را شناسایی و آماده می کند تا هنگامی که کار افراد کلیدی به پایان می رسد جایگزین آنها شده و به حفظ و توسعه سرمایه معنوی کمک کرده و دانشی است برای آینده و تشویق افراد برای گام برداشتن در مسیر توسعه. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر برنامه های جانشین پروری بر فرسودگی شغل کارکنان در دو سازمان دانشگاه علوم پزشکی همدان و شعب بانک رفاه کارگران همدان است. پژوهش حاضر از نوع مطالعات همبستگی است و به صورت مقطعی و روش نمونه گیری سهمیه ای برروی 70 نفر از کارکنان بانک رفاه و 110 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی و با استفاده از دو پرسشنامه فرسودگی شغل ماسلاچ با 22 سوال و ضریب پایایی آلفای کرونباخ (0.86) و پرسشنامه جانشین پروری با 28 سوال و ضریب پایایی آلفای کرونباخ (0.92) انجام شد. بر اساس یافته ها میانگین نمرات جانشین پروری در بانک (81.36) و دانشگاه (64.32) بود و میانگین آن ها معنی دار بود (p<0.05), میانگین نمرات فرسودگی شغلی در کارکنان دانشگاه (47.77) و در بانک (47.20) بود که تفاوت معنی داری در میانگین آن ها دیده نشد, ضریب همبستگی پیرسون نیز رابطه ی معناداری بین این دو متغیر نشان نداد (p>0.05), اما در زمینه ابعاد فرسودگی شغلی تنها بر خستگی عاطفی کارکنان تاثیر معنی داری داشت (p<0.05). به طور خلاصه فرایندهای جانشین پروری در بانک بیش از دانشگاه بود ولی تاثیری بر فرسودگی شغلی نداشت.

کلیدواژه ها:

جانشین پروری ، فرسودگی شغل ، سازمان ، تحلیل عاطفی ، مسخ شخصیت ، احساس کفایت