نقش مدیریت فرهنگی در توسعهی پایدار

این مقاله با عنوان نقش مدیریت فرهنگی در توسعهی پایدار به مطالعه و بررسی مفهوم فرهنگ،توسعه، مدیریت فرهنگی، و خوباوری فرهنگی، تربیت نیروی انسانی، خلاقیت و نوآوری پرداخته است وهدف آموزش عالی را در توسعهی فرهنگی؛ بازشناسی خلاقیتها، حفظ هویت فرهنگی ملت، عدم وابستگی به شرق و غرب بیان نموده است. هدف مقاله: هدف این مقاله بیان و توضیح نقش مدیریت فرهنگی در توسعهی پایدار می باشد، در اینراستا از نظرات رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره) و دیگر دانشمندان اسلامی بهره مند شده است. روش تحقی : این مقاله به روش کتابخانهای - توصیفی با فیش برداری انجام گرفته است.بیان مسأله: امروزه در کشور اسلامی ایران، سعی و تلاش بر این است که با گسترش آموزش عالی، بستر رشد و توسعهی فرهنگی و خودباوری فرهنگی را برای افراد جامعه بوجود آورند. از آنجا که انسان محورتوسعه است پیشرفتهای علمی، فن آوری، حاصل هدایت و پررورش فکر و اندیشه های خلاق است. کیفیت آموزش در مرحلهی آموزش عالی نیروها و استعداهای افراد را به تکامل میرساند. دانشگاه ها ومراکز آموزشی و فرهنگی با تغییر و تحول، در جهت رسیدن به اهداف سازنده در کشور به توسعه ی پایدار و بالا بردن کیفیت پرداختهاند. دانشگاه کانون تربیرت و پرورش منابع انسانی، انتقال و ابداع فنآوری و مغز متفکر جامعه است که کارکردهای آن به انتقال علم، و در زمینهی پژوهشی به تولید علم، و در زمینهی پرورشی به فرهنگ پذیری میانجامد. مدیریت فرهنگی در آموزش عالی نقش مهمی درجهت دستیابی به اهداف توسعهی پایدار دارا میباشد. حاکمیت اسلام ضامن ادامهی پیشرفت و تحق توسعه در جوامع اسلامی است. کوشش اسلام بر ایناست که بدون وابستگی به شرق و غرب با علم آمروزی و تربیت انسان ها، استقلال فرهنگی جامعه را نهادینه نماید. از این رو آموزش عالی زیر بنای توسعه ی منابع انسانی و اولین عامل توسعه دهنده یکشورهاست؛ جامعه از دانشگاه انتظار دارد علاوه بر پرورش نیرروی انسرانی، انتقال فرهنگ و مجموعه آموختههای گذشته به نسل بعد، مرکز خلاقیت فرهنگی و ابداع و نوآوری علمی، فنی و اجتماعی در راستای توسعهی پایدار گردد. همچنین به عنوان پایگاه فرهنگی با ثبات و پایدار، کانون پویایی و تحرک افراد جامعه محسوب شود.

کلیدواژه ها:

توسعهی پایدار ، خودباوری فرهنگی ، مدیریت فرهنگی