هویت اسلامی در ساختار کالبدی شهرهای ایرانی و احیای هویت بومی معماری اسلامی -ایرانی

تحقیق حاضر با بررسی رویکردها به مفهوم هویت، سعی دارد دیدگاههای مختلف در دستیابی به هویت اسلامی ایرانی را در شهرسازی و معماری معاصر مورد بررسی قرار دهد. دستیابی به هویت اسلامی در معماری و شهرسازی معاصر ایران نیازمند فرآیندیهمه جانبه در نگرش به موضوع هویت است. انتقال تجارب گذشتگان از نسلی به نسل دیگر باعث پیشرفت علمی و فنی، تداوم فرهنگی، تحکیم هویت ملی تقویت حس خوداتکایی بوده و زمینه را برای موفقیت های جدیدتر علمی و فنی و دستیابی به توسعه پایدار فراهم آورده است. معماری گذشته ایران به خصوص دردوران پس از اسلام، مملو از نمونه های باارزش بکارگیری شیوه هایپردازش بنا بصورت کارا و بهینه ودستیابی به آنچه که امروز معماری پایدار نامیده می شود، می باشد.علیرغم این واقعیت روشن، متأسفانه تاریخ معاصر ایران به دلایل زیاد و در ابعاد مختلف با انقطاع فرهنگی و گسست از تجارب تاریخی و اصول بی زمان جاری در سنت های ارزشمند فرهنگ خودی، مواجه شده است و یکی از آثار این گسست، دور شدن از هویت بومی و ارزشهای اسلامی درآثار معماری امروزایران است. بازشناسی و فهم معماری و شهرسازی اسلامی ایران در راستای شناخت ارزشها و مفاهیم معماری و شهرسازی اسلامی در خصوص این مقاله بر آن است تا به بیان ضرورت ماهیت و هویت معماری وشهرسازی اسلامی با محوریت بازخوانی معماری بومی بر مبنای اصول معماری اسلامی-ایرانی پرداخته و راهکارهای دستیابی به این مهم رادر حد امکان مطرحسازد تحقیق در دستیابی به موضوعات مطرح شده با مطالعه هویت در حوزه معنایی آن و در انطباق با نظریه های مطرح در هویت مکان و با بررسی موضوعات یاد شده در ساختار کالبدی شهرهای ایران در دوران اسلامی، فرآیند اتصاف هویت اسلامی به معماری و شهر سازی معاصر را وابسته به مکانهایی میداند که با سطوح مختلف نیازهای ساکنان (نیازهای مادی، روحی و معنوی) مطابق داشته باشد

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی- ایرانی ، پایداری ، هویت ، شهر سازی اسلامی ، حس مکان