شناسایی مولفه های اساسی برای ورود شرکت های ایرانی به حوزه ائتلاف های استراتژیک

ائتلاف استراتژیک یکی از انواع استراتژی های مشارکتی به شمار می رود که طی آن شرکت ها و موسسات برخی از منابع خود را با هم به اشتراک می گذارند تا بدین ترتیب کاهش مخاطرات و هزینه ها میسر گشته و دستیابی به مزیت رقابتی تسهیل شود. در عصر حاضر که فرایند جهانی شدن به سرعت در حال توسعه بوده و محیط کسب وکار به دلیل تغییرات سریع دچار ابهام و پیچیدگی است، ائتلاف استراتژیک به یک ابزار مشارکت مطلوب برای انواع سازمان ها به خصوص آن دسته از سازمان هایی که از جهات مختلف با کمبودهایی مواجه هستند تبدیل شده است. در کشور ما نیز اغلب سازمان ها با این کمبودها دست وپنجه نرم کرده و تحریم های بین المللی بر شدت آن می افزاید.بررسی های ما که بر مبنای یافته های چند مورد از پژوهش های انجام شده در این زمینه می باشد، نشان می دهد که ورود شرکت های ایرانی به حوزه ی ائتلاف های استراتژیک و بهره مندی از مزایای آن، توانسته تأثیرات مثبتی بر میزان سودآوری، دستیابی آن ها به بازارهای وسیع تر و رقابت با حریفان قدرتمند در بازار داشته باشد. در پایان دلایل ضرورت و اهمیت ائتلاف های استراتژیک برای شرکت های ایرانی، عوامل موثر بر اثربخشی این ائتلاف ها و نحوه ی دستیابی به مزیت رقابتی از این طریق تشریح می گردد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدیشرکت های ایرانی ، ائتلاف استراتژیک ، مزیت رقابتی ، منابع مشترک