بررسی و مقایسه سازماندهی فضا در خانه های تاریخی و معاصر

از میان فضاهایی که انسان در آن حضور میابد، خانه فضایی است مرتبط، که آدمی به طور روزمزه از آن تأثیر می گیرد و برآن تأثیر می گذارد. اولین فضایی که آدمی احساس تعلق فضایی را در آن تجربه می کند،مجموعه حواس پنجگانه به طور دائم سرتاسر آن را طی می کند و در مدت کوتاهی بدان خو می گیرد. خانه تنها مکانی است که اولین تجربه های بی واسطه با فضا، در انزوا و جمع در آن صورت می گیرد. نسل قبل ایرانی راهو رسمی از زندگی را در خانه های ایرانی تجربه کرده است که مملو از رویدادهای متنوع و ضروری یک زندگی طبیعی و از این رو ملازم با فطرت انسانی است، ولیکن آن راه و رسم زندگی که ملازم فطرت طبیعی و ممد حیات است امروز به کلی فراموش شده و لذا به خلأ روحی و روانی بزرگی در نسل جدید انجامیده است. در جستجوی چگونگی انعکاس مفهوم خانه در قالبالگوهای فضایی در شیوه زندگی ایرانی، تلاش می شود به پاسخ این پرسش ها دستیابیم که : سازمان یابی فضا در خانه های ایرانی و معاصر چگونه صورت گرفته است؟ و چه ارتباطی میان سازماندهی فضایی و شیوه زندگی در خانه های ایرانی و معاصر وجود دارد؟ و اینکه کشش واشتیاق درونی جهت رؤیت و تجربه زندگی در این خانه ها از چه ناشی می شود؟

کلیدواژه ها:

خانه ایرانی ) خانه تاریخی( ، خانه معاصر ، سازماندهی فضایی ، شیوه زندگی ، کیفیت فضایی و