تحلیل سطح توانمندی فردی و اجتماعی کشاورزان بر ادراک آن ها نسبت به کارایی ساز و کارهای بهبود مدیریت خشکسالی (مطالعه موردی:شهرستان تفرش)

هدف از انجام این پژوهش بررسی سطوح توانمندی فردی و اجتماعی کشاورزان بر ادراک آن ها نسبت به کارایی ساز و کارهای بهبود مدیریت خشکسالی شهرستان تفرش بود. این تحقیق از لحاظ هدف، کاربردی، از نظر امکان کنترل متغیرها از نوع تحقیقات غیرآزمایشی، از نظر روش شناسی تحقیق از نوع پس رویدادی و از لحاظ پردازش داده ها از نوع علمی- ارتباطی است. جامعه آماری در تحقیق حاضر شامل کلیه کشاورزان شهرستان تفرش، که تعداد آن ها در حدود 9061 نفر بودند. براساس فرمول کوکران حجم نمونه حدود 300 نفر برآورد گردید. ابزار تحقیق پرسش نامه بود که از طریق مصاحبه تکمیل گردید. پایایی مقیاس به کار رفته در این تحقیق با مقدار میانگین کلی آلفای کرونباخ 0/848 و روایی پرسشنامه نیز باتوجه به نظر اساتید راهنما و مشاور مورد تأیید قرار گرفت. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین متغیر ادراک کشاورزان نسبت به میزان کارایی ساز و کارهای بهبود مدیریت خشکسالی با سطح توانمندی اجتماعی کشاورزان در سطح یک درصد رابطه مستقیم و معنادار و با متغیر سن، در سطح یک درصد رابطه معکوس و معناداری وجود داشت. در نهایت نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که چهار متغیر روحیه همکاری و تمایل به انجام کار گروهی با دیگران، میزان تعامل و ارتباط اجتماعی کشاورزان، سن کشاورزان و سطح توانمندی اجتماعی کشاورز انبه ترتیب بیش ترین تأثیر را بر متغیر وابسته تحقیق یعنی ادراک کشاورزان نسبت به میزان کارایی ساز و کارهای بهبود مدیریت خشکسالی داشتند و در مجموع این چهار متغیر توانستند 0/741 درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین نمایند.

کلیدواژه ها:

خشکسالی ، ادراک کشاورزان ، ساز و کارهای بهبود مدیریت خشکسالی ، توانمندی فردی و اجتماعی کشاورزان شهرستان تفرش