مقایسه اثر مصرف دو نوع میان وعده با نسبت های متفاوت کربوهیدرات و پروتئین وی بر شاخص های آسیب عضله پس از فعالیت مقاومتی

سابقه و هدف: کوفتگی عضلانی تأخیری پس از اجرای فعالیتهای مقاومتی یا تمرینات دارای جزء برونگرا احتمالاً در اثر آسیب و تخریب ساختار عضلانی بوجود میآید و تغذیه با ایفای نقش حیاتی در هر دو فرآیند سنتز و کاتابولیسم پروتئین در فعالیت بدنی میتواند بر میزان آسیب عضلانی موثر باشد. هدف از این پژوهش بررسی اثر مصرف 2 نوع شکلات ورزشی به عنوان میان وعده که عمداتاً حاوی کربوهیدرات و پروتئین وی با نسبتهای متفاوت می باشند بر شاخصهای آسیب عضله پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی بود. مواد و روشها: 03 مرد داوطلب غیرورزشکار (سن 3/1 ±22/6 سال)، قد 2/7 ±175 سانتی متر، وزن 3/3 ±66/7 کیلوگرم، شاخص توده بدن 1/4 ±21/6 کیلوگرم بر متر مربع، چربی 2/5 ±14/1 درصد) به صورت تصادفی و دوسوکور به سه گروه 10 نفره میان وعده 1 (شکلات روتئین بار: 30% پروتئین وی + 46%کربوهیدرات)، میان وعده 2 (شکلات انرژی بار: 15% پروتئین وی + 60% کربوهیدرات)، و گروه شاهد تقسیم شدند. تمام گروه ها از برنامه غذایی یکسانی برخوردار بودند و هر آزمودنی 4 نوبت از میان وعده ها استفاده کردند. کراتین کیناز (CK) و لاکتاتدهیدروژناز (LDH) سرم از طریق روش فتومتریک در زمانهای قبل، 24 و 48 ساعت پس از آزمون مقاومتی که شامل حرکت پرس سینه بود، اندازه گیری شد. یافته ها: در هر دو گروه مصرف کننده میان وعده 1 و 2، مقادیر CK در زمان های 24 و 48 ساعت پس از فعالیت و مقدار LDH در زمان 24 ساعت پس از فعالیت نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری داشت (0/05>p) ، اما بین دو گروه تفاوت معنی دار مشاهده نشد. نتیجه گیری: مصرف شکلات های ورزشی به عنوان میان وعده با درصدهای متفاوت از پروتئین وی و کربوهیدرات می تواند سبب کاهش میزان شاخص های آسیب عضلانی پس از تمرینات حاد گردد و این موضوع می تواند به عنوان یک راهکار پیشنهادی جهت کاهش بروز کوفتگی عضلانی تاخیری مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

فعالیت مقاومتی ، میان وعده ، کوفتگی عضلانی تأخیری