بررسی کاربرد بهینه سازی زیستی در مدیریت پسماندهای مواد غذایی

بهینه سازی زیستی (Bioremediation) تعریفی کلی از مجموعه واکنش ها و فرایندهای زیستی است که منجر به تبدیل آلودگی ها به فرم غیرسمی و غیرمضر آنها می شود. صنایع گوشت قرمز، طیور و ماهی بیشترین مقدار پسماند را در صنایع غذایی تولید می کنند. کشتارگاه ها در امر آلودگی محیطی نسبت به دیگر واحدهای تولیدی از اهمیت بیشتری برخوردار هستند. پسماند حاصل از این واحدها شامل حجم قابل توجه ای از چربی، خون و بقایای روده می باشد که به انواع فاضلاب (پسماند مایع) و پسماند جامد تقسیم می شود. استفاده از Bioremediation در صنایع گوشت می تواند منجر به کاهش قابل توجه بار میکروبی پسماند ناشی از آن و تبدیل آن به کودهای کشاورزی گردد. بنابراین می توان آلودگی های محیطی نظیر پسماندهای ناشی از کشتارگاه ها، آفت کش ها، علف کش ها و ترکیبات شوینده ی شیمیایی مصرفی در صنایع غذایی را به مواد غیرسمی تبدیل نمود تا توسط ارگانیسم های اتوتروف، بدون داشتن اثر سمی جذب و وارد چرخه ی زیستی شوند.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی زیستی (Bioremediation) ، پسماند مواد غذایی