بررسی و تعیین آستانه کنترل کننده کاربری اراضی در گسترش طولی خندقهادر منطقه کنارتخته استان فارس

فرسایش خاک در حال حاضر به یکی از مشکلسازترین و در عین حال حساسترین معضلات بشر تبدیل گردیده است . بهطوری که فرسایش خاک توسط آب، یکی از عوامل مهم تخریب در عرصه های طبیعی مدی باشد. در این میدان، فرسایش خندقی به عنوان یکی از مهمترین انواع فرسایش، موجب تغییرات قابل ملاحظه در اراضی و پیامدهای زیان بار اقتصادی و اجتماعی می شود. بدین منظور، پژوهش حاضر به بررسی و تعیین آستانه ی کنترل کننده کاربری اراضی در گسترش طولی خندقها در منطقه ی کنارتخته، واقع در جنوب غرب استان فارس پرداخته است . یافته های این تحقیق نشان داد مقادیر آستانه کنترل کننده کاربری اراضی با طول خندقها رابطه معنی دار دارند. به طوری که وجود اراضی بایر و زراعی(دیم زارهای کم بازده)، باعث افزایش طول خندق ها میگردند. همچنین در صورتی که به طور متوسط در محدوده ایجاد خندق (مساحت حوزه آبخیز یک خندق)، مساحت اراضی بایر به بیش از 2/35 هکتار و اراضی زراعی به بشی از 2/154 هکتار برسد، و طول خندق ها از مرز 91/5 متر فراتر رود؛ گسترش خندق ها را شاهد خواهیم بود. لذا توصیه می شود اراضی بایر و دیم زارهای کم بازده، به مراتع تبدیل شوند و راهکارهایی چون استفاده صحیح از اراضی، متناسب با پتانسیل آنها، حفظ پوشش گیاهی و مدیریت مناسب مراتع و قرق آنها، در اولویت برنامه های مدیریتی و حفاظتی سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور قرار گردد.

کلیدواژه ها:

آستانه ، خندق ، فرسایش ، کاربری ، کنارتخته