ارایه راه کاری به منظور کاهش ابعاد با استفاده ازانتخاب ویژگی های مناسب در اجراهای برنامه به منظور خطایابی نرم افزار

مکانیابی خطاهای پنهان در برنامه به صورت دستی کاری بسیار دشوار است. بر این اساس راهکارهای مختلفی برای خودکارسازی خطایابی در برنامه ها صورت گرفته است. در اغلب موارد، تعیین کننده هایی از برنامه به عنوان نقاط مشکوک به خطا به کاربر معرفی می شود. مشکل در اینجاست که نمی توان کلیه مسیرهای ممکن در اجرای برنامه ها را قبل از تحویل برنامه مورد آزمونقرار داد. برای این منظور از یک روش انتخاب خصیصه و روشی جهت تصمیم گیری به منظور تشخیص اجراهای موفق و نا موفق جهت تعیین خطا وتست نرم افزار، استفاده شده است. ارزیابی راه کارارائه شده بر روی مجموعه ای از برنامه های واقعی، موفقیت روش ارائه شده را در کاهش ابعاد وکشف دقیق تر خطاها نسبت به روش های پیشین نشان می دهد. مزیت تکنیک ارائه شده این است که میتواند خطا را پیش از بروز واقعی آن و شکست نرم افزار پیدا کند؛ که این مسأله در نرم افزارهای حیاتی دارای اهمیت بسیار است. باپیاده سازی روش ارائه شده و بررسی های انجام شده بر روی یک مورد مطالعه، تأثیر و کارایی روش پیشنهادی در یافتن خطاهای معنایی در نرم افزارهای بزرگ، نشان داده شده است.

کلیدواژه ها:

مهندسی کامپیوتر ، کاهش ابعاد ، انتخاب خصایص مناسب ، درخت تصمیم گیری ، یادگیری ماشین ، خطایابی نرم افزار