تنش خشکی و تاثیر آن بر روی عملکرد و اجزای عملکرد کنجد

کم آبی یکی از مهم‌ترین عوامل محدود کننده تولید گیاهان زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک می‌باشد. جهت بررسی تحمل به خشکی 7 رقم کنجد آزمایشی براساس دو طرح بلوک کامل تصادفی جداگانه در سال زراعی 89-88 در منطقه میناب صورت پذیرفت. نتایج به دست آمده از تجزیه واریانس داده‌های به دست آمده حاکی از معنی‌دار بودن اثر تنش خشکی در اکثریت صفات می‌باشد، به این معنی که تنش خشکی باعث کاهش معنی‌داری اکثر صفات شده است. همچنین ارقام مختلف نیز در اکثر صفات با هم دارای اختلاف معنی‌داری می‌باشند. رقم توده محلی با میانگین عملکرد988/8 کیلو گرم در هکتار و رقم جیرفت 13 با میانگین 367/7 کیلوگرم در هکتار به ترتیب دارای بیشترین و کمترین میزان عملکرد بودند. همچنین در صفت در صد روغن رقم جیرفت 13 با 49/53 درصد و رقم داراب 14 با 44/33 درصد دارای بیشترین و کمترین میزان درصد روغن بودند. ضرایب همبستگی صفات نیز محاسبه گردید، بر اساس این نتایج عملکرد دانه با صفات تعداد کپسول در بوته، اندازه کپسول و عملکرد بیولوژیک همبستگی مثبت و معنی‌دار داشت. وزن هزار دانه با صفت تعداد دانه در کپسول همبستگی منفی و معنی‌دار داشت. با توجه به نتایج به دست آمده می‌توان چنین استنباط نمود که رقم محلی با توجه به اینکه در اکثریت صفات دارای بالاترین میانگین می‌باشد و رقمی سازگار به منطقه است در بین ارقام مورد مطالعه جهت کاشت در منطقه مناسب می‌باشد

کلیدواژه ها:

کنجد ، تنش خشکی