حل یک مدل جدید برای مسأله مسیریابی وسائط نقلیه با در نظر گرفتن ایمنی در حمل و نقل مواد خطرناک
محل انتشار: فصلنامه مهندسی حمل و نقل، دوره: 2، شماره: 3
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,262
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JTE-2-3_002
تاریخ نمایه سازی: 10 فروردین 1393
چکیده مقاله:
مواد خطرناکی همانند مواد منفجره، اشتعا لپذیر، سمی و اکسی دکننده، به عنوان مواد اولیه یا محصول استراتژیک در صنایع گوناگون، نقش بسیار مهمی در توسع ه صنعتی کشور ایفا میکنند. همچنین، حمل و نقل این مواد نیز به دلیل ماهیت این نوعمواد، دارای ویژگیهای منحصر به فرد است. به همین دلیل، مسی ریابی مواد خطرناک، پیچیدگیهای بسیار بیشتری نسبت به مسی ریابی مواد معمولی دارد، زیرا در این نوع مسیریابی، علاوه بر هزینههای حمل و نقل، ریسک حمل و نقل مواد خطرناکدر مسیرها نیز باید در نظر گرفته شود، همچنین، بعد زمان نیز با در نظر گرفتن زمان رسیدن مواد خطرناک به مشتریانو زمان تخلیه آن، میبایست در نظر گرفته شود. در این مقاله مدل جدیدی به منظور مسیریابی وسائط نقلیه به منظور کمینه کردن ریسک حمل و نقل مواد خطرناک توسعه داده شده است. در این مدل سعی شده است، در مسی ریابی وسائطنقلی ه، علاوه بر کمینهکردن هزینههای حمل و نقل، کاهش ریسک مسیر نیز مورد توجه قرار گیرد و زما نبندی مناسبی برای خدمتدهی وسائط نقلیه به مشتریان ارائه شود تا هزینههای نیروی انسانی کمینه شود و امکان برنامهریزی بهتری برای مسیریابی و توزیع مواد خطرناک به وجود آید. مسأله مسیریابی وسائط نقلیه مورد بررسی از نوع مسایل NP-Hardاست، بنابراین با توجه به مدل ارایه شده چند هدفه، روش فراابتکاری NSGA- II پیشنهاد و برای نشان دادن کارآیی الگوریتم پیشنهادی، جوابهای به دست آمده در ابعاد کوچک با جوابهای به دست آمده از روش محدودیت اپسیلون مقایسهشد. نتایج نشان م یدهن د که درصد خطای توابع هدف نسبت به روش محدودیت اپسیلون در تمامی مسایل حل شده کمتر از 2 % است که کارآیی الگوریتم پیشنهادی را نشان میدهد. علاوه بر این، زمان حل مسایل در دو بخش NSGA-II و روش محدویت اپسیلون نشان دهند ه افزایش نمایی زمان حل با استفاده از روش محدودیت اپسیلون است. در مقابل زمان حلمسأله توسط NSGA-II با افزایش خطی نسبت به تغییرات در ابعاد مسأله مواجه شد، که این امر نشان دهنده کارآیی روش حل توسعه داده شده، برای حل مسأله در ابعاد واقعی و بزرگ است
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رضا توکلی مقدم
استاد، گروه مهندسی صنایع، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مهدی علینقیان
استادیار، دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
نرگس نوروزی
دانشجوی دکتری، گروه مهندسی صنایع، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
علیرضا سلامت بخش
دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی صنایع، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی تهران