بازاندیشی در مفهوم عدالت آموزشی در عصر فناوری های نوظهور

تحولات پرشتاب فناوری در دهه های اخیر، نظام های آموزشی را با پرسش های تازه ای درباره تحقق عدالت آموزشی مواجه ساخته است. عدالت آموزشی که به عنوان یکی از بنیادی ترین اصول تعلیم و تربیت مطرح است، در پرتو فناوری های نوظهور نظیر هوش مصنوعی، یادگیری ماشینی، آموزش مجازی و پلتفرم های دیجیتال نیازمند بازتعریف و بازاندیشی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی ابعاد نظری و مفهومی عدالت آموزشی در عصر فناوری های نوین است. این مطالعه با رویکرد کیفی و مبتنی بر روش کتابخانه ای، به تحلیل اسناد علمی، مقالات بین المللی و نظریه های تربیتی جدید پرداخته است. یافته ها نشان می دهد که فناوری های نوظهور از یک سو فرصت هایی همچون گسترش دسترسی به آموزش، شخصی سازی یادگیری و کاهش شکاف جغرافیایی را فراهم می آورند، و از سوی دیگر چالش هایی مانند تعمیق نابرابری دیجیتال، سوگیری الگوریتمی و تمرکز منابع آموزشی در اختیار گروه های خاص را تشدید می کنند. بر اساس تحلیل های انجام شده، بازاندیشی در مفهوم عدالت آموزشی مستلزم توجه به سه محور کلیدی است: دسترسی عادلانه به فناوری، ارتقای سواد دیجیتال و تضمین برابری در بهره مندی از فرصت های یادگیری. نتایج این پژوهش می تواند برای سیاست گذاران، معلمان و پژوهشگران تربیتی در طراحی نظام های آموزشی آینده محور مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

عدالت آموزشی ، فناوری های نوظهور ، آموزش دیجیتال ، برابری آموزشی ، سواد دیجیتال