ارزیابی رعایت حریم خصوصی در نظام بانکداری فناورانه ایران

بانکها در راستای ارائه خدمات بانکی به اطلاعات شهروندان مانند اطلاعات هویتی اطلاعات مربوط به وضعیت حسابهای بانکی و میزان موجودی حسابهای مشتریان خود دست می یابند. ارزش اقتصادی این اطلاعات و مزیت رقابتی آنها در کنار اهمیت حفظ این اطلاعات به عنوان یکی از حقوق شهروندی، بانکها را موظف به حفظ اسرار بانکی شهروندان نموده است. رشد و پیشرفت فناوری و تکنولوژی در بستر اینترنت تغییراتی را در نحوه انجام عملیاتهای بانکی و به صورت کلی نظام بانکی به همراه داشته است و فناورهای مالی به عنوان تسهیل کنندگان خدمات بانکی و یکی از مجریان نظام بانکداری نوین به مجموعه ای از اطلاعات بانکی شهروندان دسترسی پیدا می نمایند. گسترش تحلیل های اطلاعاتی به مدد هوش مصنوعی، ارتباط فناورهای مالی و بانکها با یکدیگر منجر به ایجاد شبکه گسترده ای از اطلاعات خواهد شد که افشای آن چالش های حقوقی گوناگونی را با خود به همراه دارد. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و ابزار گردآوری منابع کتابخانه ای در صدد تبیین رابطه میان بانکداری و فناورهای مالی اعم از نئوبانک ها، خرید فناورهای مالی توسط بانک ها و همکاری میان بانک ها و ارائه دهندگان خدمات فناورهای مالی، به منظور یافتن مبنایی برای حفظ اطلاعات شهروندان در بستر فناورهای مالی و تشریح استثنائات ناظر بر اصل حفظ اسرار بانکی شهروندان در بانکداری نوین است. این پژوهش با بررسی مسئولیت ارائه دهندگان خدمات فناورهای مالی در صورت افشا عدم کفایت مبنای مسئولیت مبتنی بر تقصیر برای حفظ اسرار شهروندان، لزوم بازنگری در مبنای مسئولیت و ضرورت پذیرش مسئولیت محض به عنوان مبنای مسئولیت در بانکداری نوین را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

حریم خصوصی ، اسرار بانکی ، حقوق شهروندی ، بانکداری ، فناورانه ، فناورهای مالی ، نئوبانک ، Privacy ، Banking secrecy ، Civil Rights ، Technological banking ، Financial Technologies ، Neobank