پیش بینی بروز دلبستگی آسیب پذیر بر اساس تعاملات والد فرزند و ناگویی هیجانی در دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی

این پژوهش با هدف تعیین پیش بینی بروز دلبستگی آسیب پذیر بر اساس تعاملات والد فرزند و ناگویی هیجانی در دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی انجام گردید. پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش تمامی ۳۱۰ دانش آموز دختر دبستانی پایه ششم در ۵ مدرسه دولتی شهر فریدونکنار در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ تشکیل داده اند. با توجه به جدول کرجسی و مورگان تعداد با احتمال پرسشنامههای ناقص ۱۷۵ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردید. در این پژوهش از سه پرسشنامه شامل پرسشنامه دلبستگی آسیب پذیر بی فالکو و همکاران (۲۰۰۳)، پرسشنامه تعاملات والد فرزند پیانتا و و دریسکول (۲۰۱۱)، فرم والدین و پرسشنامه ناگویی هیجانی کودکان ریف و همکاران (۲۰۰۶) استفاده شد. روش آماری پژوهش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام بوده است. یافتهها نشان داد که بین ناگویی هیجانی با دلبستگی آسیب پذیر دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی رابطه مثبت معنی داری در سطح ۰/۰۱ وجود دارد و بین تعاملات والد فرزند با دلبستگی آسیب پذیر دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی رابطه منفی معنی داری در سطح ۰/۰۱ وجود دارد تعاملات والد فرزند و ناگویی هیجانی توان پیش بینی دلبستگی آسیب پذیر دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی را دارا بودند این نتایج تلویحات کاربردی در حیطه کاهش مشکلات روانشناختی مرتبط با دلبستگی آسیب پذیر به روانشناسان و مشاوران در نظر گرفتن تاثیرات تعاملات والد فرزند و ناگویی هیجانی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

تعاملات والد ، فرزند ، ناگویی هیجانی ، دلبستگی آسیب پذیر ، دانش آموزان