بررسی رابطه بین میزان نقدینگی با بازده آتی سهام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

بازده سهام یکی از فاکتور های مهم در انتخاب بهترین سرمایه گذاری است. سرمایه گذاران علاوه بر اینکه بسیاری از عوامل درون و برون شرکتی را برای پیش بینی و تصمیم گیری در نظر می گیرند، با آگاهی از عوامل مؤثر بر بازده سهام می توانند با کیفیت ودقت بیشتری سرمایه گذاری کنند. یکی از مهمترین عوامل اثرگذار بر بازده سهام، نقدینگی شرکت است. نقدینگی وجه نقد می تواند به ادامه حیات شرکت ها در زمان پریشانی های اقتصادی یا شوک غیرمنتظره کسب و کار کمک کند و کمبود نقدینگی یا ناکافی بودن وجه نقد منجر به حرکت شرکت به سمت ورشکستگی می شود و البته اگر شرکت ها به منظور مواجه نشدن با کمبودوجه نقد و جلوگیری از خسارت های احتمالی ناشی از آن اقدام به نگهداری بیش از حد وجه نقد بنمایند؛ به دلیل راکد ماندن وجه نقد متضرر می شوند. به طور معمول، مدیران به دنبال سطحی از نقدینگی هستند که با توجه به مزایا و معایب نگهداری موجودیهای نقدی حالت بهینه داشته باشد. بنابراین تحقیق حاضر در جهت فراهم آوردن شواهدی در خصوص بررسی رابطه بین میزاننقدینگی با بازده آتی سهام به عنوان یکی از مهمترین شاخص های ارزیابی عملکرد آینده شرکت می باشد. برای دستیابی به این هدف، داده های 96 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی سال های 1385 الی 1389 مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده های خام از نرمافزارExcelاستفاده شده است و پس از آن جهت تحلی ل به نرم افزارSPSS18 منتقل شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه تحقیق گویای این مطلب است که بین میزان نقدینگی با بازده آتی سهام رابطه معناداری وجود ندارد

کلیدواژه ها:

نقدینگی ، سطح بهینه وجه نقد ، بازده آتی سهام