بررسی تاثیر سبک های یادگیری (دیداری-شنیداری – جنبشی حرکتی)بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر سبک های یادگیری دیداری، شنیداری و جنبشی-حرکتی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام شد. روش: این پژوهش به روش مروری نظام مند با بررسی و تحلیل مطالعات ایرانی و بین المللی مرتبط که در بازه زمانی ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۴ انجام شده اند، صورت گرفت. در مجموع ۴۰ مطالعه معتبر از پایگاه های داخلی و خارجی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین سبک های یادگیری و پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد. دانش آموزان دارای سبک یادگیری همگرا (ترکیبی از عناصر مختلف) بالاترین سطح پیشرفت تحصیلی را نشان دادند. همچنین همخوانی بین سبک یادگیری دانش آموز و روش تدریس معلم موجب بهبود نتایج آموزشی می شود. اگرچه برخی مطالعات رابطه مستقیم بین سبک های یادگیری و موفقیت تحصیلی را رد می کنند، اما اکثر پژوهش ها بر اهمیت توجه به تنوع سبک های یادگیری در محیط های آموزشی تاکید دارند. نتیجه گیری: توجه به تفاوت های فردی در یادگیری می تواند در بهبود نتایج آموزشی موثر باشد. معلمان باید با شناخت سبک های یادگیری دانش آموزان، روش های تدریس خود را متنوع و تطبیق پذیر طراحی کنند. این نتایج می تواند راهنمایی کاربردی برای برنامه ریزان درسی، مشاوران مدرسه و والدین جهت ارتقاء عملکرد تحصیلی دانش آموزان فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، یادگیری دیداری ، یادگیری شنیداری ، یادگیری جنبشی-حرکتی ، آموزش شخصی سازی شده