نقش امام هادی (ع) در حفظ هویت دینی و اعتقادی شیعیان در دوره ی عباسیان

امام هادی (ع)، دهمین امام شیعیان یکی از برجسته ترین شخصیتهای تاریخ اسلام است که در دوره ای پرتلاطم (از نظر سیاسی و اجتماعی نقش بی بدیلی در حفظ و گسترش معارف اسلامی ایفا کرد. ایشان در سال ۲۱۲ ه. ق. در مدینه متولد شدند و در سن هشت سالگی به مقام امامت نائل آمد. دوران امامت ایشان مصادف با خلافت عباسیان به ویژه متوکل عباسی، بود که با اعمال محدودیت های شدید بر ائمه اطهار (ع) و شیعیان تلاش میکردند نفوذ معنوی و اجتماعی ایشان را کاهش دهند. با این حال، امام هادی (ع) با حکمت و درایت از طریق تربیت شاگردان برجسته تالیف زیارت نامه های ارزشمند مانند زیارت جامعه ی کبیره، و هدایت جامعه ی شیعی به حفظ هویت دینی و اعتقادی شیعیان کمک کردند. در این مقاله به بررسی جامع زندگانی ایشان (شامل تولد، دوران کودکی فعالیتهای علمی و فرهنگی و مواجهه با چالشهای سیاسی و تحلیل تاثیر شرایط اجتماعی و سیاسی دوره ی عباسیان بر فعالیت های ایشان پرداخته شده است. هدف این پژوهش تبیین نقش بی نظیر امام هادی (ع) در حفظ معارف اسلامی و تقویت بنیانهای شیعی است و روش پژوهش، تحلیلی و توصیفی است. یافته های تحقیق نشان دهنده عمق تاثیرگذاری امام هادی (ع) در حوزه های دینی، فرهنگی و اجتماعی است. این پژوهش میتواند به عنوان منبعی ارزشمند برای شناخت بهتر سیره ائمه اطهار (ع) و الگوگیری از آن در زندگی معاصر مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

هویت دینی و اعتقادی امام هادی(ع) ، دوره ی عباسیان