پیشگیری از کودک ربایی از منظر حقوق کیفری و جرم شناسی

کودک ربایی از جمله جرایمی است که نه تنها نظم عمومی را جریحه دار می کند بلکه به دلیل اینکه معمولا در راستای انتقام از والدین کودک انجام می گیرد عواقبی چون قتل و سوء استفاده جنسی از قربانی جرم وجود دارد، به همین دلیل پیشگیری از این جرم بسیار حائز اهمیت است و باید در راهبردهای اتخاذی توسط سیاستگذاران به صورت خاص و افتراقی مورد توجه قرار گیرد. در این پژوهش سعی شده است موضوع پیشگیری از کودک ربایی در سیاست جنایی ایران مورد بررسی قرار گیرد. این مقاله با استفاده از منابع کتابخانه ای و به روش تحلیلی-توصیفی نگاشته شده است. از طرفی با توجه به اینکه هنوز تحقیقی در ایران راجع به این موضوع انجام نگرفته است، تلاش شده است سیاست های پیشگیرانه مورد عمل کشورهای پیشرو نیز به صورت موردی مورد اشاره قرار گیرد. سیاست جنایی ایران در رابطه با جرم کودک ربایی از جهات مختلفی چون رویکرد تقلیلی مجازات آدم ربایی تفاوت قائل شدن در میزان مجازات با توجه به سن قربانی جرم و ضعف در بعد اجرایی سیاست جنایی پیشگیرانه محل ایراد و نقد است. نتایجی که از این پژوهش حاصل می شود این است که سیاستگذاران در این باره باید یک رویکرد افتراقی نسبت به تمامی افراد زیر هجده سال که هم در قوانین داخلی و هم قوانین بین المللی این سن مورد توجه بوده است مقرر دارند، و این رویکرد افتراقی هم باید در افزایش مجازات جرم کودک ربایی و هم در اعمال سیاست های رسمی و غیر رسمی من جمله مشارکت دادن جامعه مدنی در سیاستگذاری ها و اعمال آن جاری گردد.

کلیدواژه ها:

سیاست جنایی ، کودک ربایی ، پیشگیری ، سیاست افتراقی