تبیین چارچوب نور پردازی فضا های شهری

نور پردازی در فضا هاو بافت‌های ارزشمند تاریخی نقش کلیدی دارد به طوریکه که می‌تواند در هویت بخشی به آن‌ها موثر واقع شود. نظر به این اهمیت ونبود روشی سیستماتیک در نور پردازی شهری باعث گردید که این پژوهش با هدف ارائه راهکار والگویی ساختاری به فرآیند نور پردازی در فضا ها و بافت‌های ارزشمند تاریخی بپردازد.برای رسیدن به این هدف به الگویی نیاز است که تمام ابعاد مختلف در زمینه نور پردازی را دربرگیرد. در این الگوی نخست مطالعات پایه شهری شامل مطالعات تاریخی، فرهنگی، مذهبی، اجتماعی، آئینی وکاربری مدنظر قرار گرفته و سپس سناریوی طراحی مطرح می‌گردد. برای بررسی محتوای فضای شهری به واسطه روش چیدمان فضایی از پارامتر همپیوندی کمک گرفته می‌شود. در ادامه، هدایت گری و منطق فضایی مطرح می‌شود که این امر نیز می‌تواند بوسیله پارامتر وضوح روش چیدمان فضایی تحلیل شود. همچنین گزینه های طراحی نیز می‌تواند بوسیله روش چیدمان فضایی مورد تجزیه وتحلیل قرار گیرد. بخشی از این چارچوب مبتنی بر لزوم رعایت مباحث مرتبط با آلودگی نوری است که نقش بسیار مهم و تعیین کننده ای رادر نورپردازی عهده دار می‌باشد. این بخش به عنوان فیلتری برای ارزیابی طرح نهایی می‌باشد.نتیجه تحقیق نشان از آن دارد که الگوی ارائه شده می‌تواند در نورپردازی بافت‌ها وبنا های تاریخی به صورت کاربردی واجرایی مورد استفاده قرارگیرد. بنابراین این تحقیق جنبه کاربردی داشته و می‌تواند راهکار بسیار مناسبی را جهت طراحی وبرنامه ریزی نور پردازی شهری مخصوصاً در بافت‌های تاریخی ایجاد نماید.