اثر بخشی بازی درمانی شناختی رفتاری بر دلبستگی ناایمن کودکان تک والد ۶ تا ۸ سال دارای علائم اضطرابی

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی بازی درمانی شناختی رفتاری بر دلبستگی ناایمن کودکان تک والد ۶ تا ۸ سال دارای علائم اضطرابی بود. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با استفاده پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش و جامعه آماری شامل کودکان تک والد ۶ تا ۸ سال دارای علائم اضطرابی شهر اصفهان در اسفندماه سال ۱۴۰۲ بود که با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند ۳۰ نفر از این کودکان انتخاب و در دو گروه آزمایش ۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵) نفر به صورت تصادفی جایگزین شدند. ابزار گرداوری اطلاعات شامل پرسشنامه اضطراب کودکان اسپنس (۱۹۹۷)، پرسشنامه روابط میانی دلبستگی کاپنبرگ و هالپرن (۲۰۰۶) بود بسته بازی درمانی شناختی رفتاری در طی ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای بر گروه آزمایش اجرا شد. دادههای به دست آمده در دو سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار ۲۲-spss تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که بازی درمانی شناختی رفتاری باعث کاهش دلبستگی ناایمن کودکان تک والد ۶ تا ۸ سال دارای علائم اضطرابی شده است (۰/۰۵>p).

کلیدواژه ها:

بازی درمانی شناختی رفتاری ، دلبستگی ناایمن ، کودکان تک والد ، اضطراب