پیوند سبکهای فرزندپروری و رشد هویت با بهزیستی روانی نوجوانان

نوجوانی دوره ای حساس در سیر تحول انسان است که با تغییرات عمیق، زیستی، شناختی و اجتماعی همراه بوده و شکل گیری هویت و سلامت روانی را به چالشی اساسی تبدیل می سازد. در این میان، سبک های فرزندپروری والدین به عنوان یکی از مهمترین عوامل محیطی نقشی بنیادین در مسیر رشد روانی-اجتماعی نوجوانان ایفا می کنند. پژوهش های اخیر نشان داده اند که الگوهای فرزندپروری مقتدرانه با ایجاد فضایی حمایت گر و در عین حال قانون مند، زمینه ای شکل گیری هویت منسجم و احساس ارزشمندی را فراهم می آورند. در حالی که سبک های سهل گیر یا مستبد می توانند با تضعیف فرایند هویت یابی نوجوان را در معرض مشکلاتی چون اضطراب، افسردگی و تعارضات درونی قرار دهند. از سوی دیگر، پرورش هویت به عنوان سازه ای روان شناختی نه تنها به فرد امکان می دهد تا به پرسش 'من کیستم؟' پاسخی روشن بیابد، بلکه عاملی تعیین کننده در بهزیستی روانی و توانایی مقابله با فشارهای اجتماعی و تحصیلی محسوب می شود. هدف این مقاله بررسی تحلیلی پیوند میان سبک های فرزندپروری و رشد هویت با بهزیستی روانی نوجوانان است؛ پیوندی که تبیین آن می تواند افق های تازه ای برای مداخلات روان شناختی، طراحی برنامه های تربیتی و ارتقای سلامت روان نسل آینده بگشاید. یافته های نظری و تجربی نشان می دهد که حمایت والدین در کنار فرصت های کافی برای استقلال، یابی پیش بینی کننده مستقیم بهزیستی روانی و کاهش آسیب های روان شناختی در این دوره حیاتی است.

کلیدواژه ها:

سبکهای فرزندپروری مدرسه ، نوجوانان ، دانشگاه ، سبک مقتدرانه ، سبک مستبدانه ، سبک سهل گیرانه