بررسی تاثیر خودتنظیمی هیجانی و باور به رشد بر انگیزش تحصیلی دانشجویان دانشگاهی

در عصر حاضر که آموزش عالی با چالشهایی همچون افت، انگیزه، اضطراب تحصیلی و کاهش مشارکت فعال دانشجویان مواجه است، توجه به متغیرهای روانشناختی موثر بر عملکرد تحصیلی بیش از پیش ضرورت یافته است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر خودتنظیمی هیجانی و باور به رشد بر انگیزش تحصیلی دانشجویان انجام شده است. خودتنظیمی هیجانی به عنوان توانایی فرد در شناخت، تعدیل و مدیریت هیجانات نقش بسزایی در مواجهه با استرسهای تحصیلی دارد، همچنین باور به رشد یا ذهنیت رشد به نگرشی اشاره دارد که بر این باور است که توانایی ها و هوش از طریق تلاش و یادگیری قابل ارتقاء هستند. پژوهش حاضر با استفاده از رویکرد توصیفی-تحلیلی و بهره گیری از منابع علمی روز نشان می دهد که ترکیب این دو متغیر می تواند نقشی کلیدی در افزایش انگیزش، درونی، تاب آوری تحصیلی، پایداری در

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی هیجانی ، باور به رشد ، انگیزش تحصیلی ، دانشجویان دانشگاهی