بررسی میزان تابش پرتو گامای طبیعی در منازل مسکونی و تعیین دوز موثر دریافتی سالانه ساکنان استان همدان در سال 1391

مقدمه و اهمیت موضوع: بشر همواره تحت تابش پرتوهای یونیزان محیطی قرار دارد و بنابراین اندازه گیری تابش زمینه طبیعی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این تابش ها در برخورد با بدن انسان اثرهای زیان باری را به جای می گذارند که شدت این آسیب ها به میزان تابش ها بستگی دارد. در این مطالعه میزان دوز معادل زمینه طبیعی ناشی از پرتوهای گاما در فضای بسته استان همدان با استفاده از سرویمتر RDS-110 اندازه گیری شده است.مواد و روشها: برای تعیین آهنگ دوز در فضای بسته در هر کدام از شهرستان های استان همدان چهار ایستگاه در امتداد چهار جهت جغرافیایی اصلی و یک نقطه نیز در مرکز شهرستان انتخاب شد. با توجه به تعداد خانوار هر شهرستان، در هر یک از مناطق پنج گانه تعدادی منزل به صورت تصادفی انتخاب گردید و با استفاده از سرویمتر RDS-110 آهنگ دوز طبیعی زمینه در فضای بسته اندازه گیری شد.نتایج: در بین شهرستان های استان همدان، رزن با مقدار mSv 079/0±41/1 و اسدآباد با مقدار mSv 044/0±955/0 به ترتیب بیشترین و کمترین میانگین دوز معادل سالانه اندازه گیری شده ناشی از پرتوزایی طبیعی فضای بسته (پرتوهای γ) را به خود اختصاص دادند. مقدار میانگین دوز معادل سالانه ناشی از پرتوزایی طبیعی فضای بسته در کل استان همدان برابر با mSv 070/0±20/1 می باشد. بیشترین میزان میانگین دوز ناشی از پرتوزایی طبیعی γ در فضای بسته در بین ساختمان های با عمر بیشتر و کمتر از 25 سال به ترتیب برابر با mSv 219/0±42/1 و mSv 149/0±44/1 بوده و میزان دز موثر دریافتی سالانه ساکنان استان همدان mSv 83/0 بدست آمد.بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه، میانگین دوز زمینه طبیعی سالانه ناشی از پرتوهای γ از میانگین توصیه شده در گزارش UNSCEAR (mSv 5/0) تجاوز نموده است و به همین دلیل نیاز به مطالعات بیشتر به منظور اندازه گیری پرتوزایی طبیعی داخلی (تنفس و خوراکی) و در نتیجه تعیین پرتوزایی طبیعی کل در استان ضروری می باشد.