بررسی توانایی کیتوزان در جذب یون های فلزی مس و کروم از محلول های آبی

وجود فلزات سنگین در پساب های صنعتی برای موجودات زنده سمی و خطرناک می باشد. مس یکی از مهم ترین آلاینده های آب بوده و در پساب صنایعی چون پوشش دهی الکتریکی، پالپ، کاغذ ، چوب و کود وجود دارد. کروم نیز یکی دیگر از مهمترین آلاینده ها است که در پساب صنایع مختلفی چون پوشش دهی الکتریکی، دباغی چرم، رنگ، پیگمنت، نساجی و کنسرو سازی وجود دارد. روش های بیولوژیکی برای حذف فلزات سنگین از محلولهای آبی (جذب زیستی) مقرون به صرفه بوده و قابلیت جذب بالایی دارند. در این مقاله توانایی کیتوزان در جذب مس و کروم در مقادیر مختلفی از pH مورد بررسی قرار گرفته است. سینتیک جذب یون های فلزی با مدل شبه مرتبه دوم توصیف شد. اثر غلظت اولیه یون فلزی بر میزان جذب زیستی کیتوزان مطالعه شد و مدل لانگمایر برای توصیف ایزوترم جذب مورد استفاده قرار گرفت. بیشینه ظرفیت جذب یون های مس و کروم به ترتیب 7/60 و 7/185 میلی گرم بر گرم کیتوزان توسط مدل لانگمایر به دست آمد. نتایج نشان داد که pH تاثیر زیادی برظرفیت جذب یون های فلزی توسط کیتوزان دارد. با افزایش pH، ظرفیت جذب یون های مس افزایش یافته در حالی که ظرفیت جذب یون های کروم کاهش پیدا نمود. pH بهینه برای جذب یونهای مس برابر 5/5 و برای یون های کروم برابر 0/3 به دست آمد.

کلیدواژه ها:

تصفیه پساب ، جذب زیستی ، فلزات سنگین ، کیتوزان