اثربخشی آموزش مهارتهای حل مساله بر کارکرد اجرایی و تعارضات خانوادگی در نوجوانان در معرض آسیب

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای حل مسئله بر کارکرد اجرایی و تعارضات خانوادگی در نوجوانان در معرض آسیب بود. این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه نوجوانان دختر و پسر ۱۳ تا ۱۷ ساله ساکن مناطق کم برخوردار شهر تهران بود که به مراکز مشاوره و حمایت اجتماعی مراجعه کرده بودند. نمونه ای متشکل از ۳۰ نفر ۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل به صورت در دسترس انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه کارکرد اجرایی بریف-۲ و مقیاس تعارضات خانوادگی استراوس بود. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش مهارتهای حل مسئله اساس مدل دزوریلا قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس چند متغیره بر (MANCOVA) تحلیل شدند. یافته ها نشان داد آموزش مهارتهای حل مسئله به طور معناداری موجب افزایش کارکرد اجرایی در مولفه هایی نظیر مهار ،رفتاری حافظه کاری و انعطاف پذیری شناختی و کاهش تعارضات خانوادگی در نوجوانان گروه آزمایش شد. (۰.۰۵ > p) نتایج حاکی از اثر بخشی این مداخله کوتاه مدت در ارتقاء عملکرد شناختی و بهبود روابط خانوادگی نوجوانان در معرض آسیب است.

کلیدواژه ها:

نوجوانان در معرض آسیب ، مهارت حل مسئله ، کارکرد اجرایی ، تعارضات خانوادگی