بررسی ارتباط میان طرد در کودکی و بروز اختلال سلوک در نوجوانی

مشاهده ی رفتارهای نابهنجار در دوران کودکی زنگ خطری نسبت به رفتارهای آسیب زا و همچنین عدم پیشرفت تحصیلی و موفقیت در زندگی بزرگسالی است رفتارهایی که نشان از ایراد و خللهایی در روان و شخصیت فرد دارند و اگر درمان نشوند نه تنها به طور خودبه خودی درمان نخواهند شد بلکه با گذشت زمان مشکلات و خیمتر نیز خواهند شد. والدین و معلمان با شناخت این اختلالها و جستجوی راه حل و درمان میتوانند سهم به سزایی در هدایت کودکان به سوی موفقیت و یاری آنان برای برخورداری از شخصیتی سالم داشته باشند. در این پژوهش که به روش تحلیلی میدانی و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام شده است به بررسی نمونه ای موردی از دبستانی مختلط و چندپایه در روستای نوده واقع در شهرستان گناباد در جنوب خراسان رضوی پرداخته ایم دانش آموزی که رفتارهای بسیاری از پرخاشگری و آزار جسمی و روانی به دیگران را بروز میداد لذا در ابتدا به تهیه گزارش تحلیل شخصیت آسیب شناسی و علت یابی اختلال این دانش آموز پرداخته و در پایان نیز رابطه بین طرد سلوک و شخصیت ضد اجتماعی را بررسی نمودیم نتیجه اثر مستقیم طرد در دوران کودکی بر ایجاد و بروز سلوک در دوران نوجونی و احتمال شکل گیری شخصیت ضداجتماعی در دوران بزرگسالی است.

کلیدواژه ها:

طرد اختلال سلوک ، اختلال شخصیت ضد اجتماعی ، صدمه جسمی ، کودکی ، نوجوانی