استفاده از سلاح های کشتار جمعی از دیدگاه فقهی و حقوقی و تطبیق بین آن با نگاه موردی به مسئله فلسطین

این مقاله به بررسی مسئله استفاده از سلاحهای کشتار جمعی از منظر فقه اسلامی و حقوق بینالملل با نگاهی ویژه به مسئله فلسطین می پردازد. در فقه اسلامی به دلیل اصول حفظ کرامت انسانی، حق حیات، تفکیک نظامیان و غیر نظامیان، رعایت تناسب در جنگ و حفاظت از محیط زیست، استفاده از این سلاحها عموما ممنوع است و فقهای شیعه و سنی این دیدگاه را تایید می کنند. حقوق بین الملل نیز از طریق معاهداتی مانند NPT، CWC و BWC، استفاده از سلاحهای هسته ای، شیمیایی و بیولوژیکی را ممنوع کرده و آنها را به عنوان جنایت جنگی و علیه بشریت شناخته و مجازاتهای سنگینی برای استفاده از آنها در نظر گرفته است. قوانین داخلی ایران نیز استفاده از سلاحهای کشتار جمعی را به عنوان جنایت محسوب و مجازاتهایی برای آن تعیین کرده است. به طور کلی، فقه اسلامی و حقوق بین الملل در منع استفاده از این سلاحها همسو بوده و بر لزوم حفظ کرامت انسانی و محیط زیست تاکید دارند. با توجه به منازعه، فلسطین مقاله استدلال می کند که استفاده از این سلاحها، به ویژه علیه جمعیت غیر نظامی، نقض آشکار اصول اسلامی و حقوق بینالملل بوده و مستلزم توجه و پیگیری جدی از سوی جامعه بینالمللی است. این مقاله با بررسی دیدگاه های فقهی و حقوقی نشان می دهد که استفاده، تولید و تجارت این سلاحها به دلیل آثار فاجعه بار و غیرقابل کنترل در تعارض با اصول اخلاقی دینی و حقوقی قرار دارد و محکوم و ممنوع است به خصوص در مواردی که به نقض حقوق اساسی مردم فلسطین منجر شود.

کلیدواژه ها:

سلاحهای کشتار جمعی ، حقوق ، فقه ، قوانین بین المللی