استفاده از نانوکامپوزیتهای پلیمری خاک رس در بسته بندی ماکارونی جوانه گندم وتأثیر آن بر زمان ماندگاری

امروزه برای افزایش زمان ماندگاری و حفاظت مواد غذایی از اکسیژن، نور، میکروارگانیسم ها و رطوبت، از تکنیکهای نانو بهره می گیرند. نانوکامپوزیت های پلیمر(PNC) از جدیدترین روشها است. در تحقیق حاضر استفاده از (PCNC) نسبت به بسته بندی معمولی و تأثیر آن بر زمان ماندگاری ماکارونی جوانه گندم در ماه های 6، 12، 18 و 24 بررسی شده است. خاصیت بازدارندگی از نفوذ در بسته بندی PCNC، موجب کاهش 85% نفوذپذیری اکسیژن شد. خواص ارگانولپتیکی محصول با روش Taste panel پنج نقطهای هدونیک بررسی شد. خواص شیمیایی محصول در ماه های 6، 12 و 18 تفاوت چندانی با ماه ششم نداشت. اما با آنالیز آب پخت در ماه 24 ، نانو ذرات خاک رس در حد 1/4ppb مشاهده شد که می تواند عوارض سمی در بدن داشته باشد.کاربرد نانوذرات در بسته بندی به روش PCNC، سبب افزایش زمان ماندگاری تا حدود 3برابر نسبت به بسته بندی معمولی شد بدون اینکه در محصول تغییرات شیمیایی و یا مهاجرت صورت پذیرد. مهاجرت سیلیکا به محصول از ماه 18 شروع شد.

کلیدواژه ها:

نانوذرات ، ماکارونی جوانه گندم ، نانو کامپوزیت پلیمر خاک رس ، زمان ماندگاری ، بسته بندی