درمان مبتنی بر طرح واره بر بهزیستی روانشناختی زنان افسرده

هدف از پژوهش درمان مبتنی بر طرح واره بر بهزیستی روانشناختی زنان افسرده بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون-پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش شامل زنان افسرده مراجعه کننده به کلینیک یک بهنود شهر اصفهان ۱۴۰۳ بود که ۳۰ نفر به صورت هدفمند به تشخیص روانشناسان بر اساس مصاحبه ی بالینی و با استفاده از پرسشنامه ی بک مشخص گردید و به صورت تصادفی به دو گروه ۱۵ نفره تقسیم شدند. طرحواره درمانی بر اساس یانگ (۲۰۰۳) بر دو گروه آزمایش در ۸ جلسه ی ۹۰ دقیقه ای ارائه گردید. داده ها در سطح توصیفی (میانگین ها، انحراف استاندارد) و در سطح استنباطی (پیشفرض های لازم و کوواریانس) با کمک نرم افزار SPSS۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر طرح واره بر بهزیستی روانشناختی (۴۵) درصد زنان افسرده تاثیر داشته است (۰۱./> P) و درمان مبتنی بر طرح واره بر تسلط محیط (۷/۱۹ درصد)، رشد شخصی (۲۱) درصد، ارتباط مثبت با دیگران (۵/۲۹) درصد، هدفمندی در زندگی (۳۱ درصد)، پذیرش خود (۷/۲۸ درصد) و خودمختاری (۴/۲۸) درصد تاثیر معناداری دارد (۰۱/> P). نتیجه گرفته می شود که طرح واره درمانی می تواند به عنوان رویکردی تاثیرگذار بر افراد افسرده و بهزیستی روانشناختی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر طرح واره ، بهزیستی روانشناختی ، زنان ، افسرده