بررسی انتقادی نقش رهبری یادگیری در بهبود خودتنظیمی تحصیلی دانش آموزان بر پایه مبانی نظری و مطالعات تجربی

رهبری یادگیری به عنوان یکی از عوامل مهم و تاثیرگذار در تحول نظام آموزشی، در سال های اخیر به ویژه به دلیل تاثیر آن بر تقویت مهارت های خودتنظیمی دانش آموزان، توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کرده است. این مقاله با نگاهی مروری و تحلیلی، به صورت انتقادی به بررسی رابطه میان سبک رهبری یادگیری معلمان و توانمندی دانش آموزان در مدیریت یادگیری خودشان می پردازد. بر اساس نظریه ها و مطالعات انجام شده در داخل و خارج کشور، مشخص شده است که رهبری یادگیری می تواند از طریق تقویت تعاملات سازنده در کلاس، استفاده از شیوه های ارزشیابی توصیفی، ایجاد فضاهای مشارکتی در فرایند آموزش، و حمایت از کشف و شناخت فردی، زمینه رشد خودتنظیمی تحصیلی را فراهم کند. با این حال، موانعی مانند نظام های آموزشی خشک و انعطاف ناپذیر، کمبود زمان برای اجرای این روش ها و نگرش سنتی به نقش معلم، چالش های جدی در مسیر تحقق این نوع رهبری به شمار می روند. این مقاله در پایان با ارائه تحلیل هایی انتقادی، پیشنهادهایی عملی برای تصمیم گیران آموزشی و معلمان ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

رهبری یادگیری ، خودتنظیمی تحصیلی ، معلم تسهیل گر ، آموزش اثربخش ، مدارس دولتی