ارگونومی در مدارس

روانشناسان محیط معتقدند شرایط کالبدی تاثیر انکارناپذیری بر رفتار و افکار انسان دارند. یکی از محیط هایی که انسان بخش عمده ای از عمر خود را در آن سپری می کند، محیط آموزشی است. مدرسه محیطی است برای شکوفایی استعدادهای دانش آموزان اما بی توجهی به عوامل ارگونومی سلامت دانش آموزان را تحت تاثیر قرار می دهد و آنها را در بزرگسالی با ناراحتی مواجه می کند. ارگونومی یا همان مهندسی فاکتورهای انسان، علمی است که برای تطبیق و تناسب محیط، وظایف یا روش های کاری یا کاربران به کار می روند. عدم انجام اصول ارگونومی موجب آسیب های اسکلتی عضلانی می گردد. این عارضه می تواند بر روی بسیاری از اندام های بدن از جمله اندام های پشت پا و گردن و... اثر بگذارد. عدم رعایت این اصول بیشترین آثار تخریب را بر روی کودکان در مدرسه دارد. کودکان در دوران تحصیل بیشترین زمان در طول روز را در مدرسه می گذرانند. پس رعایت این اصول باعث ارتقاء سلامت و یادگیری کودکان از سنین پایین می گردد. همچنین رعایت این اصول باعث می شود مدرسه محیطی شاد و آرام برای کودکان باشد و از تنفر آنها نسبت به مدرسه جلوگیری کند. شایسته است که ساختمان ها و فضاهایی که در آینده به آموزش و پرورش کودکان اختصاص می یابند از اصول اولیه معماری در زمینه ارگونومی کارکرد آموزشی بهره مند باشند. چرا که با رعایت این اصول می توان از بسیاری حوادث که دانش آموزان را در آینده تهدید می کند جلوگیری نمود. فضاهای آموزشی به عنوان یکی از مهمترین فضاها باید مورد توجه قرار گیرند. زیرا برای کودک اولین محیطی که مقررات در آن اعمال می شود، مدرسه است؛ بنابراین ایجاد محیطی آرام، دوست داشتنی و لذت بخش، موجب جلب توجه و تمایل دانش آموزان برای حضور در مدرسه و ارتقای سلامت روانی، رضایت از مدرسه و موفقیت تحصیلی آنان می شود. از این رو شناخت عواملی که می تواند بر مطلوبیت این فضاها تاثیر گذارد از اهمیت ویژه ای برخوردار است. رعایت اصول ارگونومی در مدارس، باعث پیشگیری از اختلالات مانند کمردرد، درد شدید در مچ دست و ناحیه گردن و... می شود و جلوگیری از حوادث و کاهش یافتن خستگی و در نهایت پیشگیری از بروز بیماری ها را به دنبال دارد. مدرسه محیطی برای و خلاقیت و موفقیت دانش آموزان است، برای رسیدن به این هدف باید عوامل

کلیدواژه ها:

ارگونومی ، مدارس ، محیط آموزشی ، سلامت دانش آموزان ، اصول ارگونومی