نقش ورزشهای گروهی در کاهش گرایش به اعتیاد در جوانان یک رویکرد روانشناختی

ورزشهای گروهی به عنوان ابزاری موثر در کاهش گرایش به اعتیاد در جوانان از طریق تقویت مکانیزمهای روان شناختی مانند خودکارآمدی، عزت نفس و حمایت اجتماعی شناخته شده اند. این مطالعه با استفاده از رویکرد مرور نظام مند و متاآنالیز تاثیر مشارکت در ورزشهای گروهی بر کاهش رفتارهای پرخطر به ویژه گرایش به مصرف مواد مخدر در جوانان ۱۵ تا ۲۵ ساله را بررسی کرد. نتایج حاصل از تحلیل ۳۰ مطالعه، که از پایگاه های اطلاعاتی معتبر مانند Web of Science، Scopus، PubMed و SID جمع آوری شدند، نشان داد که مشارکت در ورزشهای گروهی مانند والیبال، فوتبال، بسکتبال و هندبال به طور متوسط گرایش به مصرف مواد مخدر را تا ۳۸ درصد کاهش می دهد. ورزشهایی مانند والیبال و هندبال با اندازه اثر به ترتیب ۴۲ و ۴۰ درصد تاثیرات قوی تری نسبت به سایر ورزش ها نشان دادند. این اثرات به ویژه در مناطق شهری (۴۱ درصد) در مقایسه با مناطق روستایی (۳۴ درصد) برجسته تر بود. برنامه های ورزشی ساختارمند با نظارت مربیان حرفه ای در مقایسه با فعالیت های غیررسمی اثربخشی بیشتری در پیشگیری از رفتارهای پرخطر داشتند. مکانیزم های روان شناختی کلیدی شامل تقویت خودکارآمدی از طریق موفقیت های تیمی، افزایش عزت نفس از طریق تعاملات مثبت و ایجاد شبکه های حمایت اجتماعی از طریق روابط با هم تیمی ها و مربیان بود. این مطالعه بر اهمیت توسعه و اجرای برنامه های ورزشی گروهی در محیط های آموزشی و اجتماعی، به ویژه در مدارس که می توانند زمان بیکاری جوانان را پر کنند، تاکید دارد. پیشنهاد می شود سیاست گذاران و برنامه ریزان آموزشی با سرمایه گذاری در این برنامه ها از ورزشهای گروهی به عنوان راهکاری مقرون به صرفه برای ارتقای سلامت روان و پیشگیری از اعتیاد بهره گیرند. توجه به تفاوت های منطقه ای و جنسیتی در طراحی این برنامه ها می تواند اثربخشی را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

ورزشهای ، گروهی ، اعتیاد ، خودکارآمدی ، عزت نفس ، حمایت اجتماعی