مقایسه اثر بخشی آموزش برنامه تاب آوری و درمان شناختی رفتاری بر افکار خود آسیب رسان تاب آوری و خلق و خوی نوجوانان دختر دارای افکار خودکشی شهر جم

در این تحقیق مقایسه اثر بخشی آموزش برنامه تاب آوری و درمان شناختی رفتاری بر افکار خود آسیب رسان، تاب آوری و خلق و خوی نوجوانان دختر دارای افکار خودکشی شهر جم پرداخته شده است. خود آسیب رسانی به قصد غیرخودکشی رفتاری است آگاهانه که فرد خودش به بافتهای بدنش آسیب میزند و می تواند تبعات فراوانی داشته باشد. خود آسیب رسانی از جمله مشکلات روانی اجتماعی هستند که در دوره نوجوانی شیوع بالایی دارند. تحقیق حاضر از نظر طبقه بندی بر مبنای هدف از نوع تحقیقات کاربردی است. هدف تحقیق کاربردی توسعه دانش کاربردی در یک زمینه خاص است. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه به همراه پیگیری می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مراجعه کنندگان دبیرستانی نوجوانان دختر دارای افکار خودکشی شهر جم بودند و به مراکز مشاوره، آموزش و پرورش شهر جم در سال ۱۴۰۳ بود. سه گروه ۱۵ نفره که جمعا ۴۵ نفر می شود در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه گمارده می شود بین آموزش تاب آوری و درمان شناختی رفتاری و افکار خود آسیب رسان نوجوانان دختر رابطه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش برنامه تاب آوری درمان شناختی ، رفتاری ، افکار خود آسیب ، رسان تاب آوری ، خلق و خوی