بررسی رابطه بین شادکامی و عمل به باورهای دینی در دانشجویان دانشگاه شهرکرد

مقدمه: از جمله تحولات اخیر در حوزه روانشناسی سلامت، توجه به جنبه سالم روان آدمی است، یکی از مفاهیم اساسی در این زمینه شادکامی است. هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین شادکامی و عمل به باورهای دینی می باشد. روش: طرح این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. نمونه این پژوهش ۱۰۰ (۵۰ دختر و ۵۰ پسر) بود که با روش نمونه گیری در دسترس از بین دانشجویان دانشکده علوم پایه دانشگاه شهرکرد انتخاب شدند. برای بررسی فرضیه ها، از پرسشنامه های شادکامی آکسفورد و معبد گلزاری استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که ضریب همبستگی پیرسون بین میزان عمل به باورهای دینی و شادکامی معنادار و مثبت است (r=۰.۳۰۲, p=۰.۰۰۱). همچنین رابطه معناداری بین شادکامی و جنسیت و عمل به باورهای دینی و جنسیت وجود ندارد. نتیجه گیری: در کل نتایج نشان می دهد که هرچه فرد نمره عمل به باورهای دینی بالاتری داشته باشد در مقیاس شادکامی نیز نمره بالاتری خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، باورهای دینی ، روانشناسی مثبت نگر