بررسی جایگاه آموزش در مدیریت پسماند شهری و روستایی در استان خوزستان

مهم‌ترین راه برای کاهش اثرات مخرب پسماندها، مشارکت عمومی تولیدکنندگان پسماند در مدیریت آن می‌باشد. به‌منظور جلب مشارکت تولیدکنندگان پسماند باید با به‌کارگیری روش‌‌های اصولی به آن‌ها آموزش داده شود. ازاین‌رو قانون‌گذار با اطلاع از این امر، در قانون مدیریت پسماند بر نقش مهم آموزش تأکید نموده است. مقاله‌ی حاضر که به روش توصیفی– پیمایشی تدوین شده است، سعی دارد به بررسی سازوکار آموزش در مدیریت پسماند شهری و روستایی استان خوزستان بپردازد. جامعه‌ی آماری مطالعه شامل کلیه‌ی شهرداران و دهیاران استان خوزستان می‌باشد که به‌ روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، 257 نفر از آنان، نمونه‌ی آماری پژوهش حاضر را تشکیل دادند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه‌ی محقق‌ساخت بوده که نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل ‌آن‌ها با کمک نرم‌افزار SPSSv20، نشان داد که شرکت در کارگاه‌ها و دوره‌های آموزشی مربوط به مدیریت پسماند، بیشترین سازه‌ی آموزشی بوده که دهیاران و شهرداران مورد مطالعه، از آن بهره‌مند شده‌اند. همچنین نشست و گفتگو با اهالی، دخیل نمودن آنان در برنامه‌ریزی‌ها، تقدیر و تشکر از محله‌های پیشرو در نظافت و فضای سبز و نشست با معلمان و آموزشیاران جهت جلب همکاری آن‌ها، از نظر دهیاری‌ها و شهرداری‌ها بیشترین تأثیر را در آموزش، ایجاد فرهنگ و جلب مشارکت شهروندان دارد. افزون بر این، مطابق دیدگاه پاسخگویان، عدم نگرش علمی به موضوع پسماندهای شهری و روستایی از سوی برخی مدیران شهرداری، دهیاری و بخشداری‌ها، عدم آگاهی متولیان از اهمیت آموزش در زمینه‌ی مدیریت پسماند، و نیز عدم وجود ثبات مدیریتی مشخص در این راستا، به ترتیب سه مشکل مهم موجود در بخش آموزش و اطلاع‌رسانی مدیریت پسماند شهری و روستایی استان خوزستان می‌باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، آموزش محیط زیست ، مدیریت پسماند ، استان خوزستان