تحلیل سیاست های امنیتی جمهوری اسلامی ایران در مواجهه با تهدیدات نوظهور

این پژوهش به بررسی سیاستهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران در مواجهه با تهدیدات نوظهور می پردازد. مسئله اصلی مورد بررسی، ناکارآمدی سیاستهای سنتی در مقابله با تهدیداتی نظیر جرایم سایبری، تروریسم بین المللی، تهدیدات زیستی و فناوریهای نوین نظامی است. اهداف پژوهش شامل شناسایی نقاط قوت و ضعف سیاستهای موجود، ارزیابی هماهنگی نهادهای اجرایی و تطبیق قوانین داخلی با استانداردهای بین المللی به منظور ارائه راهکارهای بهبود است. برای دستیابی به این اهداف، از رویکرد توصیفی-تحلیلی با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و تحلیل اسناد بالادستی بهره گرفته شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که در حالی که سیاستهای اتخاذ شده در مقابله با تهدیدات سنتی موفق عمل کرده اند، در برابر تهدیدات نوظهور، مشکلاتی از قبیل ناهماهنگی میان نهادهای مرتبط، عدم به روزرسانی قوانین و فقدان چارچوب های حقوقی یکپارچه به چشم می خورد. همچنین، تحلیل تطبیقی با مدل های موفق بین المللی حاکی از آن است که به کارگیری رویکردهای شبکه ای و سیستمی می تواند پاسخ های امنیتی کشور را تقویت نماید. نتایج این پژوهش مبنایی جهت تدوین راهکارهای جامع و انعطاف پذیر به منظور ارتقای سطح امنیت ملی و همسویی با روندهای جهانی فراهم می آورد.

کلیدواژه ها:

سیاستهای امنیتی ، تهدیدات نوظهور ، امنیت ملی