اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت درمانی در اضطراب و تحمل پریشانی زنان دوقطبی

زمینه: اختلال دوقطبی یکی از اختلالات روانی شایع است که می تواند با اضطراب شدید و مشکلات در تحمل پریشانی همراه باشد. درمان مبتنی بر شفقت درمانی (CFT) به عنوان یک رویکرد نوین در رواندرمانی، به کاهش اضطراب و بهبود تاب آوری روانی در این بیماران پرداخته است. هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت درمانی در کاهش اضطراب و افزایش تحمل پریشانی در زنان مبتلا به اختلال دوقطبی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه گواه بود. ۳۰ زن مبتلا به اختلال دوقطبی به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گواه (۱۵ نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش درمان مبتنی بر شفقت درمانی را در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت کردند، در حالی که گروه گواه درمان معمولی دریافت کردند. ابزارهای استفاده شده شامل مقیاس اضطراب حالت-صفت (STAI) و مقیاس تحمل پریشانی (DERS) بودند. یافته ها: نتایج تحلیل های آماری نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت درمانی به طور معناداری اضطراب را در گروه آزمایش کاهش داده و تحمل پریشانی را افزایش داده است. گروه آزمایش پس از درمان تغییرات قابل توجهی در نمرات اضطراب و تحمل پریشانی داشتند، در حالی که گروه گواه هیچ تغییر معناداری در این دو شاخص نشان ندادند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت درمانی رویکردی موثر برای کاهش اضطراب و بهبود تحمل پریشانی در زنان مبتلا به اختلال دوقطبی است. این درمان می تواند به عنوان یک گزینه مکمل در درمان اختلال دوقطبی در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر شفقت درمانی ، اضطراب ، تحمل پریشانی ، اختلال دوقطبی ، زنان