اثربخشی آموزش مهارت های هیجانی- اجتماعی بر تجردگرایی و مهارت ارتباطی جوانان ۳۰ تا ۴۰ ساله شهر کرمان

هدف اصلی این تحقیق بررسی اثربخشی آموزش مهارت های هیجانی- اجتماعی بر تجردگرایی و مهارت ارتباطی جوانان ۳۰ تا ۴۰ ساله شهر کرمان بود. این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دختران مجرد ۳۰ تا ۴۰ ساله ساکن شهر کرمان تشکیل داده اند. نمونه مورد مطالعه شامل ۴۰ نفر از دختران مجرد ۳۰ تا ۴۰ بودند که با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی (با استفاده از جدول اعداد تصادفی) در دو گروه ۲۰نفری قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های رغبت به ازدواج( پور اعتماد و همکاران، ۱۳۸۳) و پرسشنامه مهارتهای ارتباطی جرایک(۲۰۰۴) استفاده شد. گروه آزمایش به مدت ده جلسه تحت آموزش مهارت- های هیجانی و اجتماعی مبتنی بر الگوی نظری بار- اون و پارکر (۲۰۰۰)اصول پیشنهادی گلمن (۱۹۹۸)، آموزش یادگیری هیجانی- اجتماعی موسسه کیسل(۲۰۰۳) برنامه آموزش مهارت های زندگی سازمان یونیسف(۱۳۷۹) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های هیجانی- اجتماعی توانسته تجردگرایی را در بین افراد مجرد کاهش و مهارت راتباطی را در بین آن ها افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

مهارت هیجانی-اجتماعی ، تجردگرایی ، مهارت ارتباطی