بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال لکنت زبان

چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال لکنت زبان انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. که پیگیری یک ماه پس از مداخله انجام شد. جامعه ی آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر دارای اختلال لکنت زبان شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود. نمونه آماری شامل ۱۰۰ نفر از دانش آموزان دختر دارای اختلال لکنت زبان بود که به شیوه ی نمونه گیری توصیفی و از نوع همبستگی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. دانش آموزان گروه آزمایش ۱۰ جلسه آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کردند. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه مقیاس تاب آوری تحصیلی مارتین و مارش (۲۰۰۶) بود. دادههای جمع آوری شده به روش کوواریانس تک متغیری و چند متغیری با استفاده از ۲۱-spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با تاب آوری تحصیلی رابطه معنا داری وجود دارد. با توجه به نتایج بدست آمده میتوان گفت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد رویکرد موثری بر افزایش تاب آوری تحصیلی است. تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری تحصیلی در مرحله پیگیری بعد از یک ماه ماندگار بود.

کلیدواژه ها:

درمان پذیرش و تعهد ، تاب آوری تحصیلی ، دانش آموزان دختر ، اختلال لکنت زبان