اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تعارض والد-فرزند نوجوانان شهر اردکان

مقدمه نوجوانی دوره حیاتی رشدی است که با تغییرات جسمی، شناختی و اجتماعی-عاطفی قابل توجهی مشخص می شود. در این دوران، نوجوانان اغلب چالش های عاطفی و شناختی را تجربه می کنند که می تواند بر رفاه جسمی، روانی و اجتماعی آنها تاثیر بگذارد و به تعارض های مختلف در روابط فردی، خانوادگی و اجتماعی آن ها منجر شود. یکی از مشکلاتی که نوجوانان در این دوران با آن مواجهند، تعارض والد-فرزند است. رابطه والد-فرزند نوعی رابطه بین فردی است که یک رابطه طبیعی و یک رابطه اجتماعی را ایجاد می کند، یک نسبت خونی است و خاصیت ثبات، ماندگاری، صمیمیت و رابطه مناسب را دارد و این تاثیر بسیار مهمی بر رشد جسمی و ذهنی نوجوانان دارد. بنابراین تعارض والد-فرزند را می توان به عنوان جنبه ای از رابطه والد-کودکی تعریف کرد که با تعاملات ناسازگار یا تند مشخص می شود که طی آن والدین و کودک هر دو رفتار و تاثیر منفی از خود نشان می دهند. تعارض والد-فرزند موضوع رایجی است که می تواند پیامدهای منفی بر سلامت روانی نوجوانان داشته باشد و تحقیقات نشان داده است که چنین تعارضاتی می تواند منجر به مشکلات عاطفی و رفتاری مختلف از جمله افسردگی، اضطراب و اختلالات سلوک شود. علاوه بر این، تعارضات درون رابطه والد-فرزند با عزت نفس پایین و عملکرد تحصیلی ضعیف در بین نوجوانان مرتبط است. بر اساس آنچه گفته شد، تعارض والد-فرزند یکی از موضوعات مهم در نوجوانان بوده و به این ترتیب مداخله در این متغیرها و عوامل مرتبط با آن در نوجوانان ارزشمند به نظر می رسد. اگرچه مداخلات متعددی در این راستا وجود دارد، اما یکی از رویکردهای امیدوارکننده برای پرداختن به این چالش ها از طریق استفاده از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد است. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به عنوان یک مداخله روان شناختی است که بر توسعه انعطاف پذیری روان شناختی تمرکز می کند و بر توانایی حضور، باز بودن و درگیر بودن در لحظه، در عین حال قادر به انتخاب های مبتنی بر ارزش تاکید دارد. این رویکرد در زمینه های مختلف از جمله مشکلات روانشناختی، بهزیستی روانی، آسیب های اجتماعی و روابط و فرزندپروری

کلیدواژه ها:

پذیرش و تعهد ، تعارض والد-فرزند ، نوجوانان ، روان شناختی ، مشاوره خانواده