مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و تناوبی هوازی با شدت بالا بر بیان microRNA های مرتبط با رگزایی و ضد رگزایی بافت چربی در موشهای تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب

فعالیتهای ورزشی و چاقی، رگزایتی در بافت چربی را تغییر میدهند و در نتیجه تغییرات زیادی در فرایندهای متابولیکی ایجاد میکنند. هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و تناوبی هوازی با شدت بالا بر بیان mirNA های مرتبط با رگزایتی و ضدرگزایتی بافت چربی در موش های صحرایی تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب بود. مواد و روش ها: در پژوهش بنیادی و تجربی حاضر، ۶۰ سر موش صحرایی نر ویستار شتش هفته ای (۱۱/۳۵ ± ۴۰/۱۹۲ = میانگین وزن بدن) از انستیتو پاستور ایران تهیه شد. حیوانات پس از انتقال به محیط آزمایشگاه و یک هفته آشنایی به محیط جدید، به طور تصادفی به شش گروه مستقل تقسیم شدند: ۱. غذای عادی (CO) ، ۲. غذای عادی+ تمرین مقاومتی (Nrt) ، ۳. غذای عادی+ تمرین تناوبی (Nht) ، ۴. غذای پرچرب (hF) ، ۵. غذای پرچرب+تمرین مقاومتی (hFrt) ، ۶. غذای پرچرب+ تمرین تناوبی (hFht). در هر گروه، گروه های تمرینی به مدت هشت هفته و هر هفته پنج جلسه قرارداد تمرینی خود را اجرا کردند. نمونه برداری از بافت چربی مزانتریک (روده بند) بالفاصله پس از کشتار حیوانات به دقت انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها به طور استفاده از آزمون های t مستقل و آنوای یک و دو راهه در سطح معناداری ۰۵/۰ P≥ انجام گرفت. نتایج: نتایج نشان داد mir-۲۲۱ ، mir-۲۲۲ و VeGF در گروه های غذای عادی+ تمرین مقاومتی ، غذای عادی+ تمرین تناوبی و غذای پرچرب+ تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بیشتر بود (P≥۰/۰۱) اما mir-۳۲۹ فقط در گروه غذای پرچرب به طور معناداری

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی ، تمرین تناوبی ، microRNA ، رگزایی ، ضد رگزایی ، چربی ، موشهای تغذیه ، رژیم غذایی پرچرب