نقش برقراری ارتباط چشمی در تدریس و نقش آن در یادگیری دانش آموزان

این مقاله به بررسی نقش برقراری ارتباط چشمی در تدریس و تاثیر آن بر یادگیری دانش آموزان می پردازد. ارتباط چشمی به عنوان یکی از مهم ترین ابزارهای ارتباط غیرکلامی، نقش کلیدی در ایجاد ارتباط موثر بین معلم و دانش آموزان دارد. این تحقیق به تحلیل تاثیرات مختلف ارتباط چشمی بر فرآیند یادگیری، تعاملات کلاسی و انگیزش دانش آموزان می پردازد. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی و تحلیل تاثیرات ارتباط چشمی بر یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است. روش تحقیق شامل مطالعات کیفی و کمی است که از طریق پرسش نامه ها، مصاحبه ها و مشاهده های کلاسی انجام می شود. پرسش نامه ها و مصاحبه ها به منظور جمع آوری اطلاعات از دانش آموزان و معلمان در مورد تاثیرات ارتباط چشمی در کلاس درس طراحی شده اند. این تحقیق تاکید می کند که معلمان باید به اهمیت ارتباط چشمی در تدریس توجه ویژه ای داشته باشند و با ایجاد ارتباط چشمی مثبت و مستمر با دانش آموزان، به بهبود کیفیت آموزش و افزایش موفقیت تحصیلی آن ها کمک کنند. در نهایت، این پژوهش نشان می دهد که ارتباط چشمی نقش حیاتی در فرآیند یادگیری و تدریس دارد و می تواند به تقویت ارتباطات معلم و دانش آموزان و بهبود نتایج تحصیلی منجر شود.

کلیدواژه ها:

ارتباط چشمی ، تدریس ، ارزشیابی ، نقش معلم