بررسی نظام حقوقی ایران در قبال توسعه انرژی‏های تجدید‏پذیر با تأکید بر حقوق محیط زیست

تحولات دنیای امروز در پرتو رشد صنعتی شدن جهان، افزایش آلودگی هوا، محدود بودن انرژی های فسیلی و حق برخورداری از محیط زیست سالم، ضرورت استفاده از انرژی های تجدید پذیر را آشکار می کند. استفاده از انرژی نو باعث کاهش آلودگی هوا می شود که این مهم مورد تاکید نسل اول حقوق بشر یا همان حق بر سلامتی است. همچنین انرژی های تجدید پذیر می توانند حافظ محیط زیست سالم برا نسل های آینده در قالب توسعه پایدار باشد. اما آنچه که نگارندگان در این نوشتار دنبال کرده اند نظام حقوقی ایران و چالش های موجود در خصوص استفاده از انرژی های تجدید پذیر با تطبیق مفاهیم زیست محیطی بشر با توجه به نحوه مصرف انرژی در ایران است. روش این تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده و داده های تحقیق از کتب، مقالات و آمارهای رسمی از سوی وزارت نیرو، سازکان جهانی انرژی و دیگر نهادهای مرتبط استخراج شده است. آنچه که به عنوان نتیجه از این تحقیق بدست آمد، ضعف ساز و کارهای تقنینی و اجرایی در ایران در خصوص لزوم استفاده از انرژی های تجدیدپذیر به دلیل دسترسی ارزان و آسان به انرژی های فسیلی بدون در نظر گرفتن هزینه های زیست محیطی آن است. در پایان، راهکارها و پیشنهاداتی جهت تحقق استفاده گشترده از انرژی های تجدید پذیر به دلیل تاثیرات مثبت آن در کاهش آلودکی های زیست محیطی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

انرژی تجدیدپذیر ، چاش ها ، آلودگی محیط زیست ، نسل های حقوق بشر ، قانون گذاری