بررسی رابطه پذیرش والدینی و تنظیم هیجانی با استرس والدگری و تعارض زناشویی دارای کودکان استثنایی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه پذیرش والدینی و تنظیم هیجانی با استرس والدگری و تعارض زناشویی دارای کودکان استثنایی بود. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی و از نظر نوع هدف، کاربردی است. جامعه این تحقیق شامل تمامی زوجین دارای کودکان استثنایی شهر قوچان در سال ۱۴۰۲ می باشد که تعداد آنان ۸۵۰ نفر بود. طبق جدول مورگان حجم نمونه کافی برای جامعه ۲۶۰ نفر از زوجین دارای کودکان استثنایی شهر قوچان در سال ۱۴۰۲ می باشد که به صورت غیر تصادفی در دسترس انتخاب شده اند و مورد پژوهش قرار گرفته اند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد پذیرش والدینی پورتر (۱۹۵۴)، مقیاس تنظیم هیجان (گرتز و روئمر، ۲۰۰۴)، فرم کوتاه مقیاس استرس والدینی آبدین (۱۹۹۵) و پرسشنامه تعارض زناشویی استفاده شد. به منظور واکاوی داده های پژوهش حاضر، ابتدا اطلاعات حاصل از پرسشنامه استخراج و سپس از طریق نرم افزارهای آماری SPSS ۲۶، Excel ۲۰۱۳ و Amos ۲۴ در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین پذیرش والدینی با استرس والدگری و تعارض زناشویی دارای کودکان استثنایی رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین تنظیم هیجانی با استرس والدگری و تعارض زناشویی دارای کودکان استثنایی رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

پذیرش والدینی ، تنظیم هیجانی ، استرس والدگری ، تعارض زناشویی ، کودکان استثنایی